In het land der blinden is eenoog koning. Een bekend spreekwoord. Misschien is dat land der blinden wel Zweden. Volgens mij heb ik in deze eerste twee weken van mijn Zweeds verblijf meer mensen met een blindengeleidestok zien rondwandelen dan in de rest van mijn leven. Ik vind het gewoon een opvallend verschijnsel, maar goed, niet alles kan rooskleurig zijn in Zweden. Dat valt ook wel te zien aan het aantal schooiers. Bij bijna elke winkelingang ligt er wel eentje op de grond met een bekertje om geld te vragen. Het is wat irritant, maar het went wel. Na deze tweede week in Lund ben ik toch weer een stuk beter gesetteld.

Maandag ben ik weer braaf naar mijn stage gegaan, natuurlijk, en heb daar weer verder gewerkt aan mijn literatuuronderzoek. ’s Avonds was er een wekelijkse spellenavond georganiseerd door het International Office van de universiteit. Ik ben er maar eens naartoe gegaan. In de kelder van het gebouw was een mooie ruimte ingericht en er stonden heel wat spelletjes klaar om te spelen. Met vier andere jongens heb ik een gezellig potje Kolonisten van Catan gespeeld. Altijd leuk. En zo leerde ik toch ook nog eens wat andere studenten kennen.

Zo ook dinsdagavond. Toen was er een ontmoeting van een meetup-groep in Lund. Een groep van voornamelijk internationale mensen die wonen in Lund en omgeving en regelmatig bij elkaar komen. Ik kwam in een vreemd gebouwtje terecht ergens in het centrum, met allerlei gekke dingen. In een kamer zaten mensen te pokeren, boven was er nog een of andere muziekstudio, er was een gratis winkel en een soort café met een klein zaaltje met podium en pingpongtafel. Daar moest ik zijn. Er was al een aantal mensen van de groep aanwezig, waaronder ook een Nederlandse man. Uiteindelijk waren we met een zeer bont gezelschap. Mensen van allerlei leeftijden met verschillende achtergronden. Ze waren wel heel gezellig en ze hadden veel humor, het was een heel leuke avond.

Woensdag had ik mijn literatuuronderzoek op de stage wel grotendeels afgerond en ik zou in de namiddag een bespreking hebben met mijn twee begeleiders en een masterstudent die ook met elektrische fietsen bezig was. Ondertussen kon ik al wat beginnen aan het analyseren van de dataset van gebruikers van elektrische fietsen die ze me hadden gegeven. Gelukkig waren de begeleiders al best tevreden over mijn literatuuronderzoek en helaas was de masterstudent al weggestuurd omdat hij anders te veel zou profiteren. Heb ik hem nóg niet ontmoet. Ik had ook al wat eerste analyses getoond, maar er kwam weinig interessante informatie uit de dataset. Des te meer we bediscussieerden wat ik allemaal kon bekijken, des te meer beperkingen we tegenkwamen. Het was lastig om ook maar iets van mooie relaties te vinden. Dat wordt dus nog niet zo gemakkelijk…

Op donderdag ben ik dus maar weer goed verder gegaan met mijn project. ’s Avonds was er een Yogales voor het goede doel. Ik had nog nooit Yoga gedaan en had me maar weer eens avontuurlijk ingesteld en ben er naartoe gegaan. Pffff. We moesten ons al meteen in een totaal ongemakkelijke, onnatuurlijke houding leggen. Een pijnlijke zaak. Toen bleek dat we zo ook nog drie tot vijf minuten moesten blijven liggen, dat zou goed voor ons zijn. Wat een marteling praktijken. En dan er ook nog bij relaxen, met een eentonige langzame Amerikaanse stem op de achtergrond die over van alles en nog wat vertelt. Ik kon steeds enkel denken aan het moment dat we weer een andere houding zouden aannemen. Nee, ik werd er niet zo rustig van als de rest. Een gespierde cool-guy bleef nog langer liggen, hij zal wel in diepe trans zijn geweest. Ik snap er allemaal niks van. Na de les fietste ik met een Zweeds meisje mee dat ook nog ergens in Klostergården (mijn wijk) moest zijn. Ze vertelde dat ze eens een half jaar in Nederland had gewerkt en dus vroeg ik waar. ‘Venlo’. Wat een toeval. Ik zei dat ik een stukje ten noorden van Venlo woonde. “Is it Grub-ben-vorst, the place where you can eat icecream?” Neen, de Melderse. Maar dat kende ze helaas niet.

Vrijdagavond ben ik nog wat gaan drinken bij de meetup-groep. Nu waren er weer een redelijk aantal andere mensen bij, ook weer heel gezellig.

Op zaterdagmiddag bedacht ik me dat ik toch eens ergens naartoe moest gaan. Iets buiten Lund zien. Ik heb Google Maps open geklikt en eventjes gekeken. Al gauw zag ik het volgende dorpje Dalby liggen met iets van een nationaal park erbij. Het zag er allemaal niet heel spectaculair uit, maar het was in ieder geval iets. Ook om een het openbaar vervoer uit te testen. Toen ben ik naar het station gefietst en heb ik een Jojo-kaart gekocht, een soort OV-Chipkaart die je moet hebben, maar dan simpeler. In de bus hadden ze een rustig achtergrond muziekje en alle stoelen waren voorzien van een driepuntsgordel, toch weer een klein beetje anders. De rit ging prima en zo zag ik eens iets van het uitgestrekte, veelal lege, platteland rondom de stad Lund. In Dalby was niet heel veel te zien en zo ben ik maar naar het bos gewandeld en heb hier een ronde gemaakt. Het was wel een mooi bos. Ook weer niet heel veel bijzonders, maar het zag er toch anders uit dan wat ik bij ons gewend ben.

Nog een weekje en dan is het al paasvakantie, waarin een studietrip naar Stockholm plaatsvindt. Dus dan komen vele klasgenootjes ook naar Zweden. De tijd lijkt nu al snel te gaan…