Hej hej.

Na de hele reis doorheen Scandinavië van vorige week was het weer tijd om te werken. Ik had nog een mooi lijstje van taken die ik kon doen voor mijn project, waar ik dan ook maar mee aan de slag ben gegaan. Het verliep goed.

Zelf wilde ik me ook nog graag verder verdiepen in een bepaalde theorie, en daarvoor wilde ik graag eens een boek raadplegen uit de universiteitsbibliotheek. Het bleek nog niet zo eenvoudig om het boek in handen te krijgen, de universiteit heeft maar liefst 26 bibliotheken. Op het internet had ik een aantal locaties gevonden waar ze het boek moesten hebben, alleen begreep ik niet zo veel van de codes die erbij vermeld waren. Bij de eerste bibliotheek bleek het boek bij iemand op kantoor te liggen, waardoor het dus ontoegankelijk was. Toen ben ik maar naar de volgende bibliotheek gegaan. Hier hadden ze het boek in het magazijn liggen en zou ik het aan moeten vragen. Ik vroeg nog aan de bibliothecaresse wat de betreffende code dan betekende, maar dat was gewoon de bibliotheek-code. Ze zei er niet bij dat het dan betekende dat het boek niet in de schappen stond, iets wat ik ontdekte in mijn derde bezochte bibliotheek. Hier heb ik iets meer zoekopdrachten in de computer ingevoerd, ook van boeken die wel in de bibliotheek stonden, om het systeem te begrijpen. Als het goed was, zou het boek in de volgende bibliotheek wel aanwezig moeten zijn. En ja hoor, mijn vierde poging was eindelijk raak. Nu heb ik in ieder geval weer iets gezien van de universiteit en weet ik beter hoe het bibliothekensysteem hier werkt…

Op vrijdag, aan het eind van de werkdag, had ik alles wat ik moest doen wel redelijk af. En dus moesten we op zoek naar andere interessante dingen, om het project te vervolgen. Maar dat zal wel lukken.

Op zaterdag was er een trip naar Helsingborg, vanuit het International Office van de universiteit. Helsingborg is een stadje ten noordwesten van Lund, gelegen aan de kust. Op deze plek is Denemarken het dichtstbij, met aan de overkant het Deense Helsingør.

Helsingborg is geen groot stadje, en ook niet heel veel bijzonders, maar met de zee erbij was het wel mooi. Het weer was ook goed, enkel wat koude wind.

Met de trip waren we slechts met 13 personen, maar dat maakte het misschien juist ook wel gezelliger en leuker. We kregen een rondleiding om en in een grote toren, het was een soort kasteel. Een oude, dikke verdedigingstoren. Vanaf de toren hadden we ook een mooi uitzicht over de zee, met Denemarken aan de overkant, en ook Helsingborg zelf met het hinterland.

Na deze rondleiding konden we zelf rondlopen door de stad. In de namiddag gingen we nog naar een groot openluchtmuseum. Ook hier kregen we een rondleiding. Het was een groot park van 36 hectare, waar we een paar deeltjes van gezien hebben. Een aantal gebouwen die in de jaren ’60, toen de stad gemoderniseerd werd, waren gered, zijn hier te zien. Het museum was erg goed verzorgd, met mooie tuinen etc. De rondleidster kon ook leuk vertellen, ze ging helemaal op in haar verhaal. Alsof ze een sprookje vertelde. Helaas was het na een tijdje weer tijd om met de trein terug naar Lund te gaan.

Voor de zondag had ik immers nog een trip gepland staan. Deze keer naar Nimis. Nimis is een groot kunstwerk van kunstenaar Lars Vilks dat hij in de jaren ’80 van de vorige eeuw is beginnen te bouwen aan de rotsachtige kust in het natuurreservaat Kullaberg. Het is gemaakt van aangespoeld hout.

Eerst moesten we weer met de trein naar Helsingborg. In Helsingborg was op een dag weinig veranderd. Hier gingen we over op de bus, een rit die nog vrij lang duurde: bijna drie kwartier denk ik. Toen stonden we ergens in de middle-of-nowhere en konden we gaan wandelen. Eerst een zandweg tussen de velden door, toen het bos in. De bospaden werden steeds smaller. Op een gegeven moment was er weinig pad meer en moesten we aan een lange afdaling over een redelijk steile helling beginnen. Er waren vooral rotsen en stenen. Na een tijdje kwamen we bij de ingang van een reusachtig houten bouwwerk.

Het leek wel een grote fantasiewereld waarin we terecht waren gekomen. Alsof we een nieuwe beschaving ontdekten. Een gigantisch bouwwerk met rare torens en vele gangen. Het was een enorme hoeveelheid planken, balken etc. met grote spijkers aan elkaar getimmerd. Wonderbaarlijk genoeg was het nog vrij stabiel ook, al lijkt het niet heel veilig. Je moest soms zelf een beetje de weg zien te vinden tussen de balken door. Het is een mooi groot klimrek voor kinderen en volwassenen.

Het weer was prachtig, zonnig met een ontzettend mooie blauwe lucht. De wind viel ook goed mee. We hebben ons deze middag goed kunnen vermaken op de grote stenen aan de zee bij Nimis. En toen nog de hele klimweg, busreis en treinreis terug naar Lund. Morgen begint er immers weer een werkweek…