Hej hej!

Deze week heb ik op de stage eens iets anders gedaan dan normaal. Er werd een Engelstalige cursus gegeven rondom de Swedish Conflict Technique. Aangezien ik toch tijd genoeg had voor mijn project, was het een mooie kans om eens iets anders erbij te doen. De Swedish Conflict Technique beoordeelt de verkeersveiligheid aan de hand van bijna-ongevallen in plaats van normale ongevalsstatistieken, omdat die nogal wat nadelen hebben. Het is zo’n dertig jaar geleden ontwikkeld aan de universiteit van Lund en wordt over de hele wereld gebruikt. In 1991 is het in de prijzen gevallen en daar zijn ze tot op de dag van vandaag trots op. Voor mijn collega’s is het dan ook haast een verplichting om deze cursus toch eens gevolgd te hebben. Ik wist dat klasgenoten in Hasselt hier ook over geleerd hadden bij een vak dat ik niet had, dus zo kon ik toch mijn kennis nog wat bijspijkeren. Hoewel ik normaal niet zo in de verkeersveiligheid zit, was het best interessant.

Er zat ook redelijk veel veldwerk bij. In het totaal heb ik zeven keer een uur naar verkeer op een kruispunt gekeken, en geprobeerd alle serieuze conflicten te detecteren. Ook moesten we ons trainen op het inschatten van snelheden en afstanden, aangezien dat nodig is om conflicten te kunnen beoordelen. Met behulp van een snelheidsmeetpistool mat de cursusleider snelheden van telkens tien voertuigen en moesten wij een inschatting maken, waarna we het met de werkelijke snelheden konden vergelijken. Uiteindelijk kon je vaak toch wel tot op 3 km/h nauwkeurig schatten. ‘Helaas’ hebben we niet heel veel interessante conflicten kunnen zien. Uren naar een kruispunt kijken wordt ook wel wat saai, maar met het prachtige weer van afgelopen week erbij was het beter dan aan het bureau zitten. Mijn gezicht heeft wat kleur gekregen. Uiteindelijk heb ik toch mooi een certificaat gekregen en mag ik me een getrainde verkeersconflictenobservator noemen.

Buiten deze cursus heb ik natuurlijk ook nog wel wat andere leuke activiteiten gedaan. Deze week maar liefst twee keer karaoke. Op woensdag was het karaoke-avond vanuit het international office. In de kelder van het gebouw werden heel wat liederen gezongen. Samen met een Maleisische jongen heb ik twee liedjes ten gehore gebracht. Er waren vier prijzen te winnen, maar ik ging met lege handen naar huis. Dat zegt wat over mijn zangkunst.

Bijgekomen van deze teleurstelling ben ik vrijdagavond weer met goede moed naar een karaoke-avond geweest. Deze keer was het van de internationale meet-up-groepen van Lund en Malmö samen, in Malmö. Zo heb ik eens de bus naar Malmö genomen. Ik kwam terecht in een bowling-uitgaansgelegenheid met heel wat bowlingbanen. In een afgesloten ruimte zat de meet-up groep met een Peter-Jan-Rens-look-a-like-karaoke-dj. Door de glazen wand keken we uit op de disco-dancefloor, waar veertigers en vijftigers duchtig los gingen. Hoewel er maar één persoon was (ook nog wat later) die ik kende, was het een erg gezellige avond. Ik heb wel vier keer gezongen, één keer alleen en drie keer met anderen. Rond middernacht ging ik maar weer eens terug naar Lund. Ik zat helemaal achteraan in een bus met nuchtere en minder nuchtere Zweden. Naast me kwam er eentje zitten die heel ernstig moest plassen, gelukkig heeft ze het binnen kunnen houden. In elk geval tot mijn uitstaphalte.

De volgende ochtend was het weer tijd om naar Malmö te gaan. Voor deze zaterdag had ik gepland om die stad eindelijk eens echt te bezoeken. Het is heel dichtbij en heeft een sterke relatie met Lund, maar ik had het centrum nog steeds niet bezocht. Een Canadese jongen, een Maleisische jongen en twee Italiaanse meisjes waren bereid mee te gaan. Deze keer ging ik met de trein in plaats van de bus.

In Malmö hebben we eerst de moderne, hoge, gedraaide toren bekeken. Deze lag in een wijk vol met grotere moderne gebouwen, waardoor het ook wel wat saai was. Daarna zijn we naar het oudere stadscentrum gewandeld.

Op het centrale plein was een viertal met een merkwaardige dansvoorstelling bezig. Verder viel hier niet heel veel bijzonders te zien. Er was ook nog een kleiner pleintje met veel terrasjes, dit zag er al een stuk gezelliger uit. Ook waren er natuurlijk nog wat winkelstraten. Over het algemeen bestaat Malmö uit redelijk wat oude bebouwing, maar met ook best veel moderne architectuur erbij. Naast het stadscentrum hebben we het stadspark nog bezocht. Hier waren vele bloemen te zien, en een mooie oud-Hollandse, ehh oud-Zweedse windmolen. Ten slotte was er nog een kasteel, maar dat was een raar ding, waar volgens mij slechts een deel origineel van was.

Om de dag goed af te sluiten zijn we in de middag naar de IKEA vertrokken. Een echte Zweedse ervaring die ik nog graag wilde meemaken tijdens mijn stage. Natuurlijk is het bijna hetzelfde als in Nederland, maar toch. Een lunch met de bekende Zweedse gehaktballetjes (köttbullar, welke hier overigens in elke supermarkt ruimschoots verkrijgbaar zijn) kon niet missen. Hier werd wel al een verschil duidelijk. Waar je in Nederland friet bij de köttbullar krijgt, krijg je hier erwten en gekookte aardappelen of aardappelpuree. Zo verschilt de Zweedse IKEA-ervaring toch weer. Na alle afdelingen bezocht te hebben, afsluitende met het bekende zelfbedieningsmagazijn, zijn we weer naar Lund teruggereisd.

En zo zat er weer een week op. Mijn terugvlucht heb ik nu overigens ook geboekt, zaterdag 23 mei kom ik weer een keer aan in Nederland. Tot die tijd moet ik me nog even bezighouden in Zweden. Dat zal wel lukken.